Lights, camera, action!
Door: TvP
Blijf op de hoogte en volg Tayma
06 December 2013 | Indonesië, Jogjakarta
Salam!
Na een week tijd is het tijd voor mijn eerste echte reisverslag, dus bereid je voor, hier komt 'ie:
Na een uiterst ontspannen reis (lang leve de schermpjes in de stoelen bij Emirates) veilig aangekomen in hectisch en warm Jakarta. Hier ben ik twee dagen gebleven en heb ik eigenlijk niks gedaan behalve uitslapen en een beetje in de buurt rondwandelen. Eerste constatering: spitsuur in Amsterdam is niks vergeleken met het verkeer hier in Indonesie. De eerste keer de weg over steken duurde me 10 minuten. Een vierbaansweg oversteken zonder stoplichten, dat kon toch niet goed gaan? Ja, wel dus. Gewoon lopen en iedereen manouvreert om je heen...
Zondag naar Bandung vertrokken om familie op te zoeken. Hier werd ik met open armen ontvangen en begon het geflits van camera's. Ik wist toen nog niet dat dit een leidraad zou zijn door mijn week in Bandung.
Want man, wat ben ik vaak op de foto gezet!
Elk familielid die ik zag wilde allereerst met me op de foto en daarna werd ik eigenlijk voornamelijk aangestaard. Want ik spreek geen Indonesisch en zij bijna geen Engels of Nederlands. Mijn tante, Sheila, woont bij haar zoon, Tommy, en schoondochter, Novi, in huis. Op een dag kwam de familie van Novi langs en ja, ook zij (nadat ze bij binnenkomst eerst van me schrokken) wilden allemaal uitgebreid met me op de foto. Schijnbaar heb ik een goede indruk gemaakt met mijn handen en voeten Indonesisch (als mijn tante moe werd vertaaalde ze bijna niks meer.... ), want ik werd voor de volgende dag bij hun thuis uitgenodigd.
Na een trip, diep Bandung in, kwamen we aan. Het hele huis VOL met mensen, een tafel vol lekkers (speciaal voor mij), ik op de bank en vanaf de grond/ tapijt allemaal starende ogen hoe ik de thee dronk en koekjes at. Heerlijk hoor (klepon, jammie), maar toch wel een raar gevoel. Want zij aten niks van de koekjes, alles was voor mij. Dat eet niet zo lekker... Haha.
Hier ook weer met iedereen op de foto en er bleven maar mensen binnen komen. Bizar, maar goed voor mijn ego want heb vaak gehoord hoe mooi (bagus) ze me vonden. In mijn kloffie, zonder make-up en suffe kapsel. Ik sta zelfs bij 2 mensen als achtergrond op hun telefoon. Ja....
Niet alleen bij familie en familie van familie sta ik op de foto of word ik aangestaard. Het is een terugkerend fenomeen: Gisteren naar een soort kratermeer geweest, Kawah Putih, en daar heb je van die mannetjes die voor geld je op de foto zetten. Alleen vroegen ze mij niet of ik een foto wilde, maar of ik met hun op de foto wilde.
Ook een frappante opvatting; ik kom uit Nederland, dus heb ik het niet snel koud (mensen die me kennen weten dat dit verre van waar is). Dus toen we naar Kawah Puti vertrokken vroeg ik nog of ik een lange broek aan moest. Nee hoor, korte broek is goed. Dus op weg, korte broek, hemdje, sandalen. Je raadt het al, Kawah Putih is verdomd koud! De rest had allemaal truien en jassen meegenomen, stond ik daar te koukleumen. '' Maar je komt toch uit Nederland? Nederland is koud''.
Het verhaal wordt nu vrij lang, dus ik zal afronden. Vanmorgen, na wat tranen, vertrokken vanuit Bandung naar Jogjakarta. Hier in een echte backpackerswijk een hostel gezocht. Een fijne afwisseling na Jakarta en binnen zitten in Bandung. Nu kan mijn ' echte' reis beginnen! Ik zal jullie snel weer op de hoogte houden.
Heel veel liefs en selemat tinggal
Tayma
Na een week tijd is het tijd voor mijn eerste echte reisverslag, dus bereid je voor, hier komt 'ie:
Na een uiterst ontspannen reis (lang leve de schermpjes in de stoelen bij Emirates) veilig aangekomen in hectisch en warm Jakarta. Hier ben ik twee dagen gebleven en heb ik eigenlijk niks gedaan behalve uitslapen en een beetje in de buurt rondwandelen. Eerste constatering: spitsuur in Amsterdam is niks vergeleken met het verkeer hier in Indonesie. De eerste keer de weg over steken duurde me 10 minuten. Een vierbaansweg oversteken zonder stoplichten, dat kon toch niet goed gaan? Ja, wel dus. Gewoon lopen en iedereen manouvreert om je heen...
Zondag naar Bandung vertrokken om familie op te zoeken. Hier werd ik met open armen ontvangen en begon het geflits van camera's. Ik wist toen nog niet dat dit een leidraad zou zijn door mijn week in Bandung.
Want man, wat ben ik vaak op de foto gezet!
Elk familielid die ik zag wilde allereerst met me op de foto en daarna werd ik eigenlijk voornamelijk aangestaard. Want ik spreek geen Indonesisch en zij bijna geen Engels of Nederlands. Mijn tante, Sheila, woont bij haar zoon, Tommy, en schoondochter, Novi, in huis. Op een dag kwam de familie van Novi langs en ja, ook zij (nadat ze bij binnenkomst eerst van me schrokken) wilden allemaal uitgebreid met me op de foto. Schijnbaar heb ik een goede indruk gemaakt met mijn handen en voeten Indonesisch (als mijn tante moe werd vertaaalde ze bijna niks meer.... ), want ik werd voor de volgende dag bij hun thuis uitgenodigd.
Na een trip, diep Bandung in, kwamen we aan. Het hele huis VOL met mensen, een tafel vol lekkers (speciaal voor mij), ik op de bank en vanaf de grond/ tapijt allemaal starende ogen hoe ik de thee dronk en koekjes at. Heerlijk hoor (klepon, jammie), maar toch wel een raar gevoel. Want zij aten niks van de koekjes, alles was voor mij. Dat eet niet zo lekker... Haha.
Hier ook weer met iedereen op de foto en er bleven maar mensen binnen komen. Bizar, maar goed voor mijn ego want heb vaak gehoord hoe mooi (bagus) ze me vonden. In mijn kloffie, zonder make-up en suffe kapsel. Ik sta zelfs bij 2 mensen als achtergrond op hun telefoon. Ja....
Niet alleen bij familie en familie van familie sta ik op de foto of word ik aangestaard. Het is een terugkerend fenomeen: Gisteren naar een soort kratermeer geweest, Kawah Putih, en daar heb je van die mannetjes die voor geld je op de foto zetten. Alleen vroegen ze mij niet of ik een foto wilde, maar of ik met hun op de foto wilde.
Ook een frappante opvatting; ik kom uit Nederland, dus heb ik het niet snel koud (mensen die me kennen weten dat dit verre van waar is). Dus toen we naar Kawah Puti vertrokken vroeg ik nog of ik een lange broek aan moest. Nee hoor, korte broek is goed. Dus op weg, korte broek, hemdje, sandalen. Je raadt het al, Kawah Putih is verdomd koud! De rest had allemaal truien en jassen meegenomen, stond ik daar te koukleumen. '' Maar je komt toch uit Nederland? Nederland is koud''.
Het verhaal wordt nu vrij lang, dus ik zal afronden. Vanmorgen, na wat tranen, vertrokken vanuit Bandung naar Jogjakarta. Hier in een echte backpackerswijk een hostel gezocht. Een fijne afwisseling na Jakarta en binnen zitten in Bandung. Nu kan mijn ' echte' reis beginnen! Ik zal jullie snel weer op de hoogte houden.
Heel veel liefs en selemat tinggal
Tayma
-
06 December 2013 - 12:18
Rox:
Hahaha godin dat je bent!
Ik snap ze wel, zou je ook wel op m'n telefoonachtergrond willen hebben!
Fijn het te lezen, liefs! -
06 December 2013 - 12:56
Jamie:
Leuk om te lezen knapperd! Xx -
06 December 2013 - 13:29
Lieke:
Wat enorm leuk om te lezen Tay! Het is zo herkenbaar van al die foto's, je voelt je echt een celebrity en een attractie. Al helemaal natuurlijk bij mensen in kleine dorpen die niet dagelijks backpackers langs zien komen. In Yogyakarta moet je echt eten bij de tentjes op straat waar je op de grond zit, erg lekker! Al voor de 'bebek bakar' (bbq duif of eend). Heeel veel plezier daar en ik zal je verhalen uitgebreid gaan lezen, geniet!
Liefs Liek -
06 December 2013 - 15:36
Nancy:
Feest der erkenning om dit te lezen (afgezien van het familie-gebeuren). Vooral de verkeerschaos haha! Gewoon zelfverzekerd kijken en lopen. Hophop -jou kennende komt dat wel goed-.
Blijf ons op de hoogte houden! Veel plezier liefke. Heel veel liefs, Nancy
PS: GENIET VAN HET ETEN. Na Indonesië wordt t niet veel beter (lees: Cambodiaans eten is vre-se-lijk) -
06 December 2013 - 16:11
Dave:
Wat fijn om van je te horen. Als ik het lees hoor ik je stem die het verteld.
Blijf schrijven want ik vindt het ontzettend leuk. Goede reis.
Selamat jalan. -
06 December 2013 - 16:35
'Manager':
Lees de naam op de manier waarop hij het meest irritant is, juist ja.
Voor nu belangrijk: denk aan je portretrecht!! Ik heb mijn advocatenvrienden gebeld en die zullen het helemaal oplossen.
Het volgende wat we moeten bedenken is een goede Indonesische artiestennaam, dus bij deze: stel jezelf voortaan voor als gergasi besar yang cantik. Gegarandeerd succes! Op deze manier heb je helemaal geen beurs nodig, word je vanzelf een rijke tata!
Holler!
-
06 December 2013 - 19:50
Maart:
Je bent een superster. Dat mis ik wel zeg. Ga zeker naar de borobudur tempel Tay. Vond ik erg indrukwekkend. Geniet en lach!
X -
06 December 2013 - 20:03
Marcella:
Leuk om te lezen. Doe je voorzichtig! -
07 December 2013 - 08:22
Mai:
Yippie! Eindelijk een verslag. Ik zie het al helemaal voor me met het eten hihi.
Veel plezier schat! -
07 December 2013 - 13:02
Ria Stevens:
Hoi Tayma, goed om te lezen dat je goed bent aangekomen op zoek naar jouw roots...veel plezier! -
07 December 2013 - 20:23
Lisan:
Taaaay!
Leuk om wat van je te horen -
07 December 2013 - 20:24
Lisan:
Oke. Mijn bericht is gehalveerd :(
-
08 December 2013 - 19:59
Meggie:
Haha, leuk om te lezen! -
12 December 2013 - 11:38
Sonja:
Wat een leuk verhaal tay!! Ik hoor het je gewoon vertellen! En dat iedereen met je op de foto wil is heel goed voor je ego haha! Maar echt tay, super leuk!!! GENIET ERVAN!!
Ik kijk nu al uit naar je volgende verslag
xxxxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
