Een bakkie botten
Door: TvP
Blijf op de hoogte en volg Tayma
21 Augustus 2016 | Burkina Faso, Ouagadougou
Er zit hier een restaurantje verderop die ‘ verrassingsmaaltijden’ serveert. Niet voor iedere klant die er komt is het een verrassing, maar voor mij is het dat wel. Ze hebben geen menu, per dag verschilt het wat ze serveren en ze spreken meer Moree (één van de talen hier) dan Frans, dus ik heb nooit echt door wat ze nou hebben. Vandaar dat het iedere keer een verrassing is wat ik die dag krijg. Soms goed, soms minder goed. Wat een hele leuke ervaring is, maar van de week wilde ik even iets anders. Ik had zin in ‘iets bekends’ en behoefte aan een menukaart. Op Google maps zag ik dat er hier op steenworp afstand een goed aangeschreven restaurant/ bar zat met erg goed eten. ‘Perfect!’ dacht ik en ik trok erop uit. Er stond ook geschreven dat het een populaire plek was onder de expats hier. Helemaal mooi, kon ik eindelijk wat mensen leren kennen.
Helaas pindakaas, niets was minder waar. Ik was de enige klant en bleef dat ook tot ik 1,5 uur later weg ging. Sommigen van jullie zullen de link leggen met mijn befaamde post op Facebook diezelfde avond. Maar niet erg, ik was hier om te eten en daar verheugde ik me dan ook op. Ik ging voor de ultiem makkelijke, altijd goed, veilige keus. Kip met friet en groenten. En niet veel later werd het pronkstuk geserveerd.
Een dampend karkas op een bord.
De ruggengraat staarde me aan en een walm van botten bereikte mijn neus. Oh nee. Ik ben geen moeilijke eter, maar dit kreeg ik maar moeilijk weg. Ik kon ook maar niet zien waar het vlees nou zat wat ik op kon eten. Dit was wel wat anders dan de plofkippen in Nederland. Gelukkig kwam daar de ober aan met hulp in de vorm van een ander mes, ‘zodat ik beter het vlees van de botten kon schrapen’. Bedankt man. Inmiddels had ik zo’n lol om de hele situatie dat ik daar in mijn eentje een beetje zat te gniffelen. Me bij de situatie neerleggend at ik alle groenten op en, schrapend aan het karkas, zoveel mogelijk daarvan gegeten. Dacht ik, want toen de ober terug kwam om mijn bord op te halen zag ik de teleurstelling op zijn gezicht. “Was het niet lekker?”. Ik, me onwijs lullig voelend: “Jawel, het was erg goed. Maar gewoon veel te veel”. Goed excuus vond ik zelf. Dat vond de ober ook, want niet veel later kwam hij terug met een doggybag. “Voor later”. Super, hartstikke bedankt!
En zo liep ik aan het eind van de avond met een bakje botten naar huis.
Mijn luxe avondje uit was geen succes, al heb ik wel veel lol gehad. Met veel plezier ging ik de volgende dag weer terug naar mijn verrassingsrestaurant. Wat ik gegeten heb? Iets met vis… Och wat smaakte dat goed!
Helaas pindakaas, niets was minder waar. Ik was de enige klant en bleef dat ook tot ik 1,5 uur later weg ging. Sommigen van jullie zullen de link leggen met mijn befaamde post op Facebook diezelfde avond. Maar niet erg, ik was hier om te eten en daar verheugde ik me dan ook op. Ik ging voor de ultiem makkelijke, altijd goed, veilige keus. Kip met friet en groenten. En niet veel later werd het pronkstuk geserveerd.
Een dampend karkas op een bord.
De ruggengraat staarde me aan en een walm van botten bereikte mijn neus. Oh nee. Ik ben geen moeilijke eter, maar dit kreeg ik maar moeilijk weg. Ik kon ook maar niet zien waar het vlees nou zat wat ik op kon eten. Dit was wel wat anders dan de plofkippen in Nederland. Gelukkig kwam daar de ober aan met hulp in de vorm van een ander mes, ‘zodat ik beter het vlees van de botten kon schrapen’. Bedankt man. Inmiddels had ik zo’n lol om de hele situatie dat ik daar in mijn eentje een beetje zat te gniffelen. Me bij de situatie neerleggend at ik alle groenten op en, schrapend aan het karkas, zoveel mogelijk daarvan gegeten. Dacht ik, want toen de ober terug kwam om mijn bord op te halen zag ik de teleurstelling op zijn gezicht. “Was het niet lekker?”. Ik, me onwijs lullig voelend: “Jawel, het was erg goed. Maar gewoon veel te veel”. Goed excuus vond ik zelf. Dat vond de ober ook, want niet veel later kwam hij terug met een doggybag. “Voor later”. Super, hartstikke bedankt!
En zo liep ik aan het eind van de avond met een bakje botten naar huis.
Mijn luxe avondje uit was geen succes, al heb ik wel veel lol gehad. Met veel plezier ging ik de volgende dag weer terug naar mijn verrassingsrestaurant. Wat ik gegeten heb? Iets met vis… Och wat smaakte dat goed!
-
21 Augustus 2016 - 15:46
Rox:
Hahahah Tay! Heeeeerlijk verhaal ❤️ -
21 Augustus 2016 - 15:46
Rox:
Hahahah Tay! Heeeeerlijk verhaal ❤️ -
21 Augustus 2016 - 19:57
Meggie:
Hahaha ik heb zitten gieren zag t voor me! In Suriname eten ze gewoon de botten ook op -
21 Augustus 2016 - 22:25
Joep:
Zitten super veel eiwitjes in Tay, gewoon even het gewrichtje eraf bijten en sabbelen maar! komkom, opletten bij de inburgeringscursus mevrouwke!
-
25 Augustus 2016 - 08:47
Judy:
Jij bent idd geen moeilijke eter. Ik had de hele tijd zitten kokhalzen denk ik;-)En dan had jij je dood geschaamd voor mij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
